Τα τρία στάδια της μετανοίας (από την παραβολή του ασώτου)

Στην παραβολή αυτή βλέπουμε ξεκάθαρα το μοντέλο της μετάνοιας και τα βήματα που θέλει ο θεός να ακολουθήσουμε έτσι ώστε αυτή να χαρακτηριστεί πλήρης και θεραπευτική.

Πρώτο στάδιο.

«και ελθών είς εαυτόν»
Η συνειδητοπόιηση της αμαρτίας ειναι το βασικό στάδιο της μετάνοιας . Ο,τι κάνουμε το κάνουμε επειδή βρισκόμαστε σε κατάσταση ασυνειδησίας. Με άλλα λόγια οι πράξεις μας που δεν ευθυγραμίζονται με το θέλημα του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή η ψυχή μας δεν είναι σε κατάσταση νηψης (σε πνευματική εγρήγορση). Οι καταστάσεις όμως της ζωής και η πρόνοια του Θεού μας φέρνουν σε σημείο πνευματικής ανάνηψης και συνειδήτοποίησης της κατάστασής μας.

Δεύτερο στάδιο

«Πατέρα αμάρτησα σε σένα και στον ουρανό.»
Η συνειδητοποίηση της αμαρτίας από μόνη της θεωρείται ως μεταμέλεια αλλά όχι μετάνοια. Η μετάνοια προϋποθέτει την ομολογία της αμαρτίας ενώπιον ανθρώπων. Η λέξη ομο-λογια σημαινει δημόσια (ομο) παραδοχή ενώποιον Χριστού και  ανθρώπων. «Όπου δυο ή τρείς ειναι συνηγμένοι εν τω ονοματί μου εκεί είμαι και εγώ». Εκεί η ομολογία της αμαρτίας έχει σαν συνέπεια την θεραπεία μας γιατί ο Ιησούς που ακούει θεραπεύει. την αμαρτία σύμφωνα με το Α' Ιωάννου 1:9. Εξάλλου οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας ειναι αυτοί που θα δώσουν λόγο για την ψυχή μας και σε αυτούς πρέπει να υποτασσόμαστε.

Τρίτο στάδιο

Η αποκατάταση με το γιορτινό δείπνο.
Η ολοκλήρωση της μετανοίας μας συντελείται με τη συμμετοχή μας στο γιορτινό τραπέζι που μετέχουμε κάθε Κυριακή. Το Αρνίο ως άλλος μόσχος σιτευτός θυσιάζεται για να μπορούμε να μετέχουμε  του Σώματος και του Αίματός Του και η Χάρις του Θεού που αναπληρώνει τα ελλείποντα θα έρθει για να ολοκληρώσει τη θεραπεία μας και να επουλώσει τις ψυχές μας από τα τραύματα που αποκτήσαμε από τα  ξυλοκέρατα της αμαρτίας.

Βεβαια καθοριστική στάση στην όλη μετάνοια του ασώτου έπαιξε η στάση του πατέρα ο οποίος προτίμησε να συντρίφτεί η εικόνα του επιτυχημένου πατέρα στους γύρω του παρά να συντρίψει την ψυχή του γιου του με τις ενοχές.Και αυτή η στάση του πατέρα έδωσε ελπίδα στον υπό επιστροφή άσωτο υιό. Οι ενοχές ως γνωστόν είναι η δικαιολογία του ανθρώπου για να μην αλλάξει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο άσωτος ελεύθερος από την κατάκριση του πατέρα του και άρα από τις ενοχές που δημιουργεί αυτή μπόρεσε να γυρίσει ελπίζοντας στη θέση του δούλου, ταπεινωμένος αλλά ελεύθερος από την ελπίδα στην αμαρτία. 

πηγή: Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ