Από το βιβλίο του Διον. Φαρασιώτη
«Οι γκουρού, ο νέος και ο γέροντας Παϊσιος»
«Ζούσα και κινιόμουν βουτηγμένος μέσα σε ένα μυστήριο. Ο κόσμος, η ζωή ένα μεγάλο μυστήριο… Το πιο κοντινό μου μυστήριο ήταν ο ίδιος ο εαυτός μου. Ερωτήματα όπως γιατί υπάρχει ο κόσμος; Υπάρχει Θεός; Πως πρέπει να ζήσω; Ποιος είμαι; ποια είναι η φύση μου; Θα πάψω να υπάρχω μετά τον θάνατο; Ποιο είναι το νόημα, ο σκοπός της ζωής; Οι άνθρωποι γύρω μου, η κοινωνία, ζούσαν χωρίς να ασχολούνται καν με τέτοιου είδους απορίες. Η ζωή της κοινωνίας είναι προγραμματισμένη με βάση κάποιες οικονομικές αξίες…..»
«Η ζωή μου ήταν προγραμματισμένη… Θα πάρω το πτυχίο μου, θα πάω στρατό, θα πιάσω μια καλή δουλειά, (Πρωί-πρωί θα σηκώνεσαι να πας στη δουλειά, ένα οκτάωρο άχαρης συνήθως εργασίας που ρουφάει όλη την ενέργειά σου, μετά σπίτι, φαγητό λίγος μεσημεριανός ύπνος, τηλεόραση για αποχαύνωση, ποδόσφαιρο, χαζοεκπομπές και φυσικά οι ειδήσεις για να μας πουν τι θα πρέπει να μας ενδιαφέρει και τι γνώμη πρέπει να έχουμε για διάφορα δευτερεύοντα θέματα, μετά ύπνος και πάλι από την αρχή…) ύστερα θα παντρευτώ, θα κάνω παιδιά, οικογένεια, θα πάω μερικά ταξίδια-διακοπές, θα βγω στη σύνταξη, θα πεθάνω… Το σχέδιο ήταν έτοιμο…Με τρέλαινε η ιδέα ότι θα περάσει έτσι η ζωή μου, χωρίς να ξέρω τι μου γίνεται…»
«Ήμουν 19 χρονών. Δεν είχα καμία σχέση με τη θρησκεία… ήμασταν υλιστές. Είχαμε διαβάσει μαρξισμό, διαλεκτικό υλισμό και η φιλοσοφική μας τοποθέτηση ήταν υλιστική. Δεν πιστεύαμε στο διάβολο. Ούτε σε πνευματική ερμηνεία του κόσμου ή της ιστορίας. Από την άλλη μεριά ότι ερχόταν από το χώρο της μαγείας το δεχόμασταν, ενώ ότι ερχόταν από το χώρο της θρησκείας το θεωρούσαμε…μικρόμυαλο».
«Τότε ήταν που γνώρισα αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους. Τότε ήταν που γνώρισα τον γέροντα Παϊσιο (Αγιορείτη). Τότε ήρθαν οι θαυμαστές εμπειρίες, τα πνευματικά δώρα. Διαλύθηκε η άγνοια και βρήκα τις απαντήσεις. Τι μου είχε χαρίσει ο Θεός»!!!
Τα ερωτήματα που γύρευαν την απάντησή τους ήταν: Υπάρχει Θεός; Ποιος είναι ο αληθινός Θεός; Ποια είναι η αληθινή θρησκεία; Όλες οι θρησκείες, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον ίδιο αληθινό Θεό ή υπάρχει μόνο μία θρησκεία, ένας δρόμος που οδηγεί στην αλήθεια, στον Θεό;
«Δεν υπάρχουν σοβαρότερα ερωτήματα απ` αυτά μέσα στην ανθρώπινη ζωή, μέσα στο σύμπαν ολόκληρο. Η ποιότητα της ζωής ενός ατόμου εξαρτάται από την έμπρακτη απάντησή του σ` αυτά τα ερωτήματα. Σκεφτείτε πόσο διαφορετική είναι η ζωή ενός άθεου, ενός μουσουλμάνου, ενός ινδουιστή και ενός Ορθόδοξου. Πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους, τη ζωή, τον κόσμο. Πολύ γρήγορα διαπίστωσα την πνευματική μου αδυναμία… Υπήρχε η άποψη ότι όλοι είμαστε το ίδιο. Όλες οι θρησκείες οδηγούν στον ίδιο Θεό. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο ίδιο τέλος… Οι γιόγκι έλεγαν ότι ο ανώτερος δρόμος είναι η γιόγκα και έβρισκαν κουσούρια στους άλλους. Οι μασόνοι κάτι είχαν να πουν για τους υπολοίπους, αναδεικνύοντας στο τέλος τους εαυτούς τους ως τους σοφότερους και καλύτερους. Οι λευκοί μάγοι έλεγαν ότι εμείς ταιριάζουμε καλύτερα στη ψυχοσύνθεση του δυτικού ανθρώπου κ.ο.κ…»
«Είναι αλήθεια ότι ο Χριστός αγαπάει και βοηθάει τον άνθρωπο... Όμως έχουμε και έναν εχθρό. Πονηρό! Που μας πολεμά κρυφά, χωρίς να αποκαλύπτει τον εαυτό του. Προσπαθεί να δημιουργήσει σύγχυση στο νου των ανθρώπων. Προσπαθεί να μας σύρει σε λανθασμένες απόψεις, σε πλάνες περί της ζωής, του κόσμου, του Θεού. Προσπαθεί να μη συνειδητοποιήσουμε ποτέ τις πραγματικές δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης μας, που είναι η αιώνια ζωή και η θέωση με τη Χάρη του Χριστού. Πολλές φορές στη διδασκαλία του ο Χριστός μας προειδοποίησε γι` αυτόν. Τον ονόμασε διάβολο, γιατί διαστρέφει τα πράγματα, σατανά γιατί αντιστέκεται στην αλήθεια, ανθρωποκτόνο γιατί χαίρετε για την καταστροφή του ανθρώπου…».
«Αυτός λοιπόν, ο ανθρωποκτόνος, ο πατέρας του ψεύδους, μας πολεμάει στα κρυφά, όταν δεν γνωρίζουμε την ύπαρξή του και στα φανερά όταν ξέρουμε γι` αυτόν. Η δύναμή του είναι η…απροσεξία μας, η τεμπελιά μας. Δεν έχει πραγματική δύναμη πάνω μας. Προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες μας. Ο Χριστός τον συνέτριψε με την σταυρική Του θυσία και την Ανάστασή Του. Είναι νικημένος μια για πάντα. Όμως εξακολουθεί και προσπαθεί να κάνει κακό».
Ο γέροντας (Παϊσιος) με είχε προειδοποιήσει: « Κοίταξε, παιδί μου, υπάρχουν δύο δυνάμεις στον κόσμο. Ο Θεός και ο διάβολος. Εξαρτάται με ποιόν συγγενεύει κανείς. Εγώ είμαι με το Θεό, με το Χριστό. Αυτοί με ποιόν είναι! Έχει και ο σατανάς δύναμη. Κάνει και αυτός κάτι ψευτοθαύματα. Ήταν Αρχάγγελος και διατηρεί τη δύναμή του ως Αρχάγγελος. Τα δώρα του Θεού είναι αμετάκλητα, βλέπεις. Ο Θεός έπλασε τον Αρχάγγελο Εωσφόρο και τον στόλισε με όλες τις αρετές και με πολλές δυνάμεις. Αυτός διέστρεψε τον εαυτό του. Έκανε κακή χρήση της ελευθερίας που του χάρισε ο Θεός, λόγω υπερηφάνειας, και έπεσε από τη θέση του στον ουρανό. Έπεσε και έγινε διάβολος.... Πριν από αυτόν δεν υπήρχε πουθενά στον κόσμο κακία. Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα «λίαν καλά». Ο διάβολος μισεί τους ανθρώπους, γιατί είναι προορισμένοι να έχουν θέση κοντά στο Θεό, μισεί τους ανθρώπους, γιατί μόνο μίσος έχει μέσα του για κάθε τι. Πολεμάει να χωρίσει με κάθε τρόπο, ψέμα, πλάνη, δόλο, σκέψη, πράξη, τον άνθρωπο από το Θεό. Να τον απομακρύνει από το φως και να τον φέρει στο σκοτάδι, στην εξουσία του».
«…Σκέφτηκα το γέροντα, τους μοναχούς. Δεν υπάρχουν προηγούμενες ζωές.
Ο άνθρωπος έχει αρχή και όχι τέλος, σύμφωνα με την Ορθοδοξία. Είναι αθάνατος, αλλά έχει αρχή. Στη γέννησή του δημιουργείται ένα καινούργιο πρόσωπο που θα υπάρχει αιώνια. Μετά το θάνατο καταστρέφεται το σώμα, η ψυχή παραμένει συνειδητή ως πρόσωπο, ως Κώστας, ως Μαρία, και περιμένει κοντά στο Θεό την ανάσταση των νεκρών, όπου όλοι μας θα αποκτήσουμε ξανά πίσω τα σώματά μας. Αυτά τα σώματα θα μοιάζουν με το σώμα του αναστημένου Ιησού. Σώματα ένδοξα, αιώνια, άφθορα, χωρίς αρρώστια, πείνα, δίψα, ύπνο. Σώματα που κυριαρχούν στην ύλη και τους νόμους της. Σώματα πνευματικά. Όπως το σώμα του Χριστού, που περνούσε τις κλειστές πόρτες, που αναλήφθηκε στους ουρανούς, που ζωοποιήθηκε με την ανάσταση. «Πρωτότοκος των νεκρών εγένετο» ο Χριστός, και θα ακολουθήσει ολόκληρη η ανθρωπότητα, από τον πρώτο άνθρωπο τον Αδάμ, μέχρι τον τελευταίο. Θα γίνουμε Θεοί κατά χάριν, με τη δύναμη του Θεού και τη δική μας προαίρεση».
‘Όταν ο άνθρωπος πλησιάζει το Θεό, το Χριστό, μέσα από την τήρηση των εντολών Του και μέσα από τη συμμετοχή του στα Μυστήρια, που ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός ίδρυσε επί της γης και τα άφησε κληρονομιά στην Εκκλησία που Αυτός ίδρυσε επίσης, τότε η ψυχή του δέχεται μέσα της το Θεό… Με την τήρηση των εντολών ο Χριστός και ο Θεός Πατέρας θα κατοικήσουν μόνιμα μέσα στον άνθρωπο, που θα τους αγαπήσει…Έτσι λοιπόν αυτός ο άνθρωπος γίνεται θεοφόρος, κουβαλάει δηλαδή το Θεό μέσα του μόνιμα, διαρκώς… Η ψυχή του ανθρώπου θεώνεται, και αποκτά «κατά χάριν» αυτά που ο Θεός έχει από τη φύση Του, π.χ. αθανασία, φως, δόξα, γνώση του μέλλοντος, αλλά και του παρελθόντος, κυριαρχία επί της ύλης, των ασθενειών και πολλά άλλα…». Η ανθρώπινη ψυχή από τη φύση της είναι δεκτική και της θείας χάριτος αλλά και της δαιμονικής ενέργειας. Έγκειται στην ελεύθερη θέληση του ανθρώπου, στην προαίρεσή του, ν` ανοίξει την πόρτα της ψυχής του ή στο Χριστό ή στο διάβολο.
Γίνεται ένας φοβερός, ένας τεράστιος πόλεμος πάνω στον πλανήτη γη. Δεν υπάρχει γωνία που να μη μαίνεται αυτός ο πόλεμος. Το πεδίο αυτού του πολέμου είναι ο νους και η καρδιά των ανθρώπων. Οι αποφάσεις που παίρνουμε, οι επιλογές που κάνουμε, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα της ζωής ή μας οδηγούν σωστά ή σε μονοπάτια αδιέξοδα και καταστροφικά.
Ή κερδίζουμε τη ζωή, τη γνώση, τη χαρά ή κάνουμε λάθος και πηγαίνουμε στο θάνατο, στην άγνοια, τον πόνο και τη λύπη. Έχουμε εχθρούς (τους δαίμονες) που μας μισούν άγρια. Θέλουν να μας καταστρέψουν τελείως. Να μας εξαφανίσουν. Ουρλιάζουν με ασυγκράτητο μίσος εναντίον μας. Με πονηριά καταστρώνουν πολύ προσεκτικά, ύπουλα σχέδια, για να μας ξεγελάσουν και για να μας οδηγήσουν σιγά-σιγά στον ολοκληρωτικό αφανισμό, στην τέλεια δυστυχία, στο θάνατο.
Προσπαθούν να νικήσουν το νου του ανθρώπου. Να τον βουλώσουν, να κλείσουν κάθε παράθυρο που μπορεί να δεχθεί το φως κάποιας ουσιαστικής γνώσης. Να τον εμποδίσουν να συνειδητοποιήσει το μεγαλείο και την αξία του. Να τον πείσουν να ξεπουληθεί πολύ φτηνά…κάνουν ότι μπορούν για να τον στρέψουν σε λάθος δρόμους. Οι εχθροί μας είναι πρόσωπα. Έχουν ονόματα. Είναι πανούργοι, αδίστακτοι. Δουλεύουν αδιάκοπα γι αυτό το σκοπό. Συνεργάζονται μεταξύ τους…Παλεύουν συνολικά με την ανθρωπότητα, αλλά και με τον καθένα χωριστά. Ιδιαίτερα, αν κάποιος από το είδος μας πάει να τους ξεφύγει, αν κάποιος τους ανακαλύψει. Αυτά τα άτομα βρίσκονται υπό ιδιαίτερη παρακολούθηση εκ μέρους τους, υπό ιδιαίτερη πίεση.
Αρκετοί άνθρωποι τους έχουν ανακαλύψει μέσα στους αιώνες. Πολλοί απ` αυτούς έχουν πάει με το μέρος τους είτε οικειοθελώς είτε παρασυρμένοι και εξαπατημένοι απ` αυτούς. Βρίσκονται πια υπό την άμεση εξουσία τους. Τους εξυπηρετούν, τους δουλεύουν, τους διευκολύνουν στα σχέδιά τους, και για αντάλλαγμα βοηθιούνται απ` αυτούς σ` αυτή τη ζωή. Κερδίζουν λ.χ. εύκολα θέσεις, εξουσία πάνω σ` άλλους ανθρώπους, πλούτο και ότι άλλο ζητήσουν. Βέβαια ζουν επικίνδυνα και υπό το κράτος του φόβου. Ένα βαθύ και μόνιμο φόβο χωρίς καμία ελπίδα. Τα αφεντικά τους (οι δαίμονες), τους μισούν και αυτούς για το γεγονός ότι είναι άνθρωποι. Η ανθρωπότητα έχει, αν όχι ολοκληρωτικά, σ` ένα τεράστιο ποσοστό υποταχθεί σ` αυτούς».
«Οι εχθροί μας όχι μόνο μας μισούν, αλλά και μας φοβούνται ταυτόχρονα. Όχι γι` αυτό που είμαστε, αλλά γι` αυτό που μπορούμε να γίνουμε. Για τις δυνατότητες μας, που τους ξεπερνούν κατά πολύ. Αυτές τις δυνατότητες θέλουν να ματαιώσουν, να μην γίνουν ποτέ πραγματικότητα…».
Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει να επιδείξει, δια μέσου των 2000 χρόνων ύπαρξής της, πλήθος Αγίων που είχαν ανάλογες εμπειρίες και χαρίσματα… Όλοι αυτοί οι Άγιοι της Εκκλησίας αποδεικνύουν την αλήθεια των λόγων του Κυρίου: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ τά ἔργα ἅ ἐγώ ποιῶ κακεῖνος ποιῆσει καί μείζονα τούτων ποιήσει (Ιω.14,12) αλλά και «χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποεῖν οὑδέν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου