Λάβαμε στο mail μας το κείμενο που ακολουθεί. Περιγράφει την σημερινή τηλεοπτική μας πραγματικότητα και είναι γραμμένο από έναν πατέρα που ανησυχεί για όσα βλέπουν τα παιδιά του στη μικρή οθόνη. Τα ερωτήματά του άραγε μπορεί κάποιος να τα απαντήσει;
Επιστρέφοντας στο σπίτι μου πολύ νωρίτερα από ότι συνήθως εξ αφορμής των απεργιακών κινητοποιήσεων, αφού και να ήθελα να δουλέψω περισσότερο δεν μπορούσα, βρέθηκα αντιμέτωπος με μία πολύ δυσάρεστη έκπληξη.
Ειλικρινά πολλά δεν μπορώ να καταλάβω και κυριότερα όχι γιατί συμβαίνουν, αλλά γιατί επιτρέπεται να γίνονται.
Γνωρίζω ό,τι η τηλεόραση και η ειδικά η σημερινή μορφή της ( και δεν εννοώ την συσκευή ) είναι σημείο αμφιλεγόμενο.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να την κλείσουμε αν όχι να την πετάξουμε και ομολογώ ότι δεν έχω και πολλά επιχειρήματα να αντιπαραθέσω επ´ αυτού, αν και πιστεύω προσωπικά στην σωστή και καλή χρήση πολλών μέσων της εποχής μας (διακριτική χρήση) όπως για παράδειγμα και ίσως κορυφαίο την χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Δόξα τώ Θεώ , εδώ και πάρα πολύ καιρό έχουμε αποτοξινωθεί από την επίδραση της τηλεοράσεως και αναφέρομαι στον εαυτό μου και την γυναίκα μου , διότι το θέμα με τα παιδιά ήταν πολύ εύκολο μπορώ να πω .
Επιστρέφοντας λοιπόν αρκετά νωρίτερα , μία ώρα όπου τα παιδιά λίγο πριν το μεσημεριανό γεύμα τους χαλαρώνουν προκειμένου να ξεκινήσουν την μελέτη των μαθημάτων τους, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τον μικρό μου γιο.
Το παιδάκι, δεν αρκέστηκε στα τηλεσκουπίδια των μεσημβρινών εκπομπών και συντονίστηκε σε παιδικά κινούμενα σχέδια.
Μεταξύ μας, ένιωσα ικανοποιημένος που το παιδί μου επέλεξε μόνο του να δει κάτι φυσιολογικό για την ηλικία του.
Όμως καθώς κοιτούσα, παρατήρησα ότι η παιδική σειρά κινουμένων σχεδίων ασκούσε προπαγάνδα υπέρ του ισλάμ!
Με πολύ αθώο σε εισαγωγικά και ύπουλο τρόπο μιλούσε στο παιδί μου για την μουσουλμανική μαντίλα και το ραμαζάνι!
Μάλιστα ο μικρός γιος μου με ρώτησε τι είναι το ραμαζάνι!
Αφού του είπα κάποια πράγματα του ζήτησα να αλλάξει κανάλι, πράγμα που έκανε χωρίς αντίρρηση .
Επέλεξε μία άλλη σειρά κινουμένων σχεδίων και καθώς ήμουν στο τραπέζι με την σύζυγο μου , ακούω τον ήρωα της παιδικής σειράς να λέει «ελάτε να χρησιμοποιήσουμε το βιβλίο με τα ξόρκια ...»
Του φωνάζω από απόσταση να αλλάξει πάλι κανάλι και να πάει να ξεκινήσει το διάβασμά του .
Υπάκουσε φυσικά διότι δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αλλά αφενός δυσαρεστήθηκε , αφετέρου αν δεν ήμουν εκεί ή η γυναίκα μου είχε αλλού την προσοχή της , το παιδί θα έβλεπε όλα αυτά.
Ξεκινώντας συζήτηση με την γυναίκα μου για το συγκεκριμένο θέμα, παίρνω εγώ τώρα το τηλεκοντρόλ.
Το προγράμματα έδειχνε ένα τούρκικο σήριαλ όπου είναι και της μοδός τελευταία, και όπως χάζευα σκεπτόμενος αν ήταν καλή ιδέα να πάρω έναν υπνάκο κατά το κοινώς λεγόμενο ή να ξεκινήσω την δουλειά μου στον υπολογιστή μου, παρατήρησα μία σκηνή όπου εδιαδραματίζετο στην δημοφιλή τουρκική σειρά με μία κοπέλα δυτικών χαρακτηριστικών να βρίσκεται στο πανεπιστήμιο (κάτι από Harvart και πάνω) και προκειμένου να γράψει καλά αν κατάλαβα είχε μαζί της το αγιασμένο ρύζι, πιθανώς για γούρι.
Γελάσαμε με την γυναίκα μου και αλλάζω κανάλι.
Πέσαμε σε διαφημίσεις χαρτομαντείας ταρώ, μελλοντολόγους και σε μία κυρία έχουσα το περίφημο κληρονομικό χάρισμα ...
Γελάσαμε ξανά, αλλά τελικά δεν ξέρω αν είναι για γέλια όλη αυτή η νοσηρή κατάσταση.
Είναι αυτό δημόσιο αγαθό που λέγεται τηλεόραση ασχέτως αν είναι δημόσια ή ιδιωτική;
Ειλικρινά, δεν γνωρίζω αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι όπου βρίσκονται πίσω απ' όλα αυτά είναι μυημένοι στα σχέδια της νέας τάξης πραγμάτων κατά τις γνωστές συνομοσιολογικες θεωρίες όπου όλοι γνωρίζουν και ως επαΐοντες αναλύουν και συζητούν και εκ πεποιθήσεως εργάζονται για την καθιέρωση αυτών των πραγμάτων ή και μάλλον είναι πιθανότερο να έπεσαν θύματα κι αυτοί και πλανόμενοι πλανούν και αντιστρόφως φυσικά πλανούν πλανόμενοι.
Τι θα μπορούσε να γίνει άρα γε προκειμένου να σταματήσουν όλα αυτά;
Πόσο νόμιμα να είναι άρα γε όλα αυτά σε μία Ορθόδοξη χώρα με Ορθόδοξους πολίτες όπου τα θρησκευτικά τους δικαιώματα προστατεύονται από το ίδιο το Σύνταγμα;
Δεν αναφέρομαι στους ενήλικες όπου έχουν κάθε δικαίωμα να βλέπουν ότι επιθυμούν ελευθέρως, αν και για να είμαι ειλικρινής κι επ΄αυτού επέχω!
Με τα μικρά παιδιά όμως, μήπως τα πράγματα είναι διαφορετικά;
Κάποιοι κανονίζουν να «παραμορφώσουν» τα παιδιά των πολιτών αυτής της χώρας;
Αντιλαμβάνομαι ότι το θέμα είναι τεράστιο.
Ήθελα απλώς να καταθέσω το παράπονό μου διότι δεν νομίζω ότι μπορώ να κάνω και περισσότερα, με την ευχή (προσευχή) κάποιος -οι όπου μπορούν να πράξουν κάτι, να το κάνουν.
Είναι θλιβερό να διδάσκουν κάποιοι με όλα αυτά τα μηνύματα που βομβαρδίζουν τα παιδιά μας κι εμάς και η πολιτεία σαν μόνη υπεύθυνη για την αγωγή των πολιτών της υπό μανδραγόραν καθεύδει.
Άρα γε, μετά από 20-30 χρόνια αν εξακολουθεί να υπάρχει ο κόσμος μας, πως θα έχει μεταλλαχθεί η πατρίδα μας;
Ε.Δ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου