Ο Άγιος Πορφύριος για την συμπεριφορά των γονέων προς τα παιδιά (βίντεο)

Πρέπει να προσευχόμαστε και όταν πρέπει με αγάπη να μιλάμε. Όχι να γινόμαστε ενοχλητικοί, αλλά, να προσευχόμαστε μυστικά και μετά να μιλάμε και ο Θεός να μας βεβαιώνει εάν η ομιλία μας είναι δεκτή στους άλλους. Εάν δεν είναι, πάλε, δεν θα μιλάμε, θα προσευχόμαστε μυστικά μόνο. Διότι και με το να ομιλούμε γινόμαστε ενοχλητικοί και κάνουμε τους άλλους να αντιδρούν και καμιά φορά αγανακτισμένοι.


Γι’ αυτό πιο καλά είναι, να τα λέει κανείς μυστικά στους άλλους, στην καρδιά τους, παρά στ’ αυτί τους, μέσω της μυστικής προσευχής. Έτσι, έτσι, να κοιτάξει τα παιδιά σου, έτσι να τους μιλάς. «Άκου να σου πω θα γίνεις … (λείπει 1 λέξη) άμα μεγαλώσουν». 

Άμα διαρκώς τους λες θα θεωρηθεί ως ένα είδος καταπιέσεως στις ψυχές των παιδιών. Και να τους λες κιόλας αλλά να προτιμάεις την προσευχή. Να τα λες στο Θεό και ο Θεός θα τους τα λέει από μέσα τους. Δηλαδή δεν πρέπει να το λες, να συμβουλεύεις το παιδί σου έτσι με φωνή που να την ακούει με…, στο αυτί του. Αλλά, μπορείς να το κάνεις κ αυτό, αλλά προπάντων πρέπει να λες για το παιδί σου στο Θεό: «Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδάκια μου. Εγώ σε σένανε τα αναθέτω, εσύ μου τάδωσες και εγώ είμαι αδύναμη, είμαι ανήμπορη, δεν μπορώ να τα κατατοπίσω και, σε παρακαλώ, φώτισέ τα.». 

Και ο Θεός, θα τους μιλάει και το παιδί θα λέει: «Ωχ, δεν έπρεπε να στεναχωρήσω τη μαμά μου. Αυτό που είπα φαίνεται την στεναχώρησα». Αυτό βγαίνει από μέσα της, θα βγαίνει από μέσα της με τη Χάρη του Θεού. Αυτό είναι το τέλειο. Να μιλάει η μητέρα στο Θεό και ο Θεός να μιλάει στο παιδί, η Χάρις του Θεού. Αν δεν γίνει έτσι, πες, πες, πες όλο από το αυτί, στο τέλος όλα τα λόγια γίνονται ένα είδος καταπιέσεως, όλες αυτές οι συμβουλές και όταν το παιδί φτάσει σε ορισμένα χρόνια αρχίσει να αντιδρά πλέον. Δηλαδή να εκδικείται τρόπον τινά τον πατέρα του, την μητέρα του, που το καταπίεσαν. Δεν είχαν αυτοί, δεν ήσαν κοντά στον Θεό, δεν μιλούσαν με το Θεό και φρόντιζαν με αγάπη ανθρώπινη και όχι εν Χριστώ να τα κάνουνε καλά. Έπρεπε να είναι αγάπη εν Χριστώ. 

Δηλαδή να αισθανόντουσαν αυτή την αγάπη προς το Χριστό και να μιλούσανε στα παιδιά. Ενώ έτσι είναι το τέλειο. Να μιλάει η εν Χριστώ αγάπη, αλλά και η αγιοσύνη του πατέρα και της μητέρας. Η ακτινοβολία της αγιοσύνη των, όχι της ανθρώπινης προσπάθειας να κάνουνε τα παιδιά καλά. Και όμως είναι πάρα πολύ σωστό και αληθινό και η αιτία που μερικών ευσεβών γονέων τα παιδιά των γίνονται έπειτα όταν μεγαλώσουν ατίθασα, και αφήνουν και τις νηστείες και όλα, και περιφρονούν και το θρησκευτικό συναίσθημα της ορθοδοξίας και τρέχουν αλλού να ικανοποιηθούν, η αιτία είναι αυτή η καταπίεση που έχουν κάνει οι καλοί γονείς τάχα, οι ευσεβείς που είχανε την αγάπη έτσι να κάνουνε τα παιδιά τους χριστιανούς και όμως με αυτή την αγάπη τους τα καταπίεσαν και έγινε το αντίθετο. 

Εύχομαι, χαίρε και υγίαινει εν Κυρίω. Γεμάτος χαρά είμαι. Εύχομαι ταπεινά ο Θεός μαζί μας.

Η απομαγνητοφώνηση έγινε από το http://ahdoni.blogspot.com