Λένε οι Διαμαρτυρόμενοι: «Βάζετε Αγίους, εικόνες, ιερείς και παραδόσεις, πάνω από τον Χριστό».

Γράφει η «Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ»

Λένε οι Διαμαρτυρόμενοι: «Βάζετε Αγίους, εικόνες, ιερείς και παραδόσεις, πάνω από τον Χριστό».

Εδώ πρέπει να αναγνωρίσουμε αγνές προθέσεις διότι έχουν μάθει να βάζουν το πρόσωπο του Ιησού πάνω από το κάθε τι. Οτιδήποτε θεωρείται ότι μειώνει το πρόσωπο του Ιησού απορρίπτεται πάραυτα. Πιστεύω όμως ότι το πρόβλημα Ξεκινά από το εξής:

Οι διαμαρτυρόμενοι αρνούνται τη μεταβολή των Θείων Δώρων σε Σώμα και Αίμα Χριστού με αποτέλεσμα να μην αξιολογούν σωστά την σημαντικότητα του προσώπου του Ιησού Χριστού στην εκκλησία. Όταν όμως υποτιμάς την παρουσία του κεντρικού Προσώπου -αυτόν για τον οποίον γίνονται όλα στην εκκλησία στην Θεία Λειτουργία, επειδή πιστεύεις ότι ότι γίνεται είναι μία ανάμνηση, τότε δεν θα βλέπεις τον Ιησού πουθενά αλλού και θα βλέπεις τα υπόλοιπα.

Είναι σαν να πηγαίνεις σε ένα τραπέζι και να βλέπεις τραπεζομάντηλα, σερβίτσια, ασημένια μαχαιροπήρουνα, χαρτοπετσέτες, σερβιτόρους αλλά να απορρίπτεις το φαγητό το ίδιο που είναι η ουσία και αυτό για το οποίο γίνονται όλα, τότε θα θεωρήσεις όλο αυτό που γίνεται ένα παράλογο Θέατρο.

Οι πατέρες δεν ξύπνησαν μία μερα και είπαν: Λοιπόν τι παραλάβαμε από τους αποστόλους; Ότι είναι ανάμνηση; Ωραία εμείς θα πάρουμε ότι πιο ιερό έχουμε παραλάβει και θα το παραποιήσουμε. Θα πούμε ότι είναι όντως Σώμα και Αίμα. Σε αυτήν την απλοϊκή σκέψη υποκύπτουν θεωρώντας ότι οι απόστολοι θα διάλεγαν για μαθητές τους και συνεχιστές της Εκκλησίας που ο Ίδιος ο Ιησούς τους είχε παραδώσει ανθρώπους αδοκίμαστους με διάθεση επαναστατική και αιρετική.

Εδώ μια περιουσία έχεις και όταν την αφήνεις σε κάποιον κοιτάς να μην κακοπέσει. Θα μπορούσε ο Απ. Πέτρος να παραδώσει την εκκλησία της Αντιοχείας σε έναν τέτοιο άνθρωπο; Δεν βλέπετε ο Απ. Παύλος με τι προσοχή διάλεγε τους συνεργάτες του και με πόση προσοχή σύστηνε να διαλέγουν τους πρεσβυτέρους; Είδατε με πόση σοφία και νουθεσία μιλάει στον Τιμόθεο;

Αν δεχθούμε τους ισχυρισμούς ότι οι μεν απόστολοι αυτά που παρέλαβαν από τον Χριστό δεν είχαν τη διάκριση για να βρούνε ανθρώπους οι οποίοι είχαν την ικανότητα να τα διδάξουν και άλλους τότε για ποια Πεντηκοστή μιλάμε και για ποια υπόσχεση του Ιησού ότι ο Παράκλητος θα είναι δίπλα στην εκκλησία μέχρι τη συντέλεια του αιώνος;

Αν η συνταγή της εκκλησίας χάλασε από την αρχή τότε πώς είμαστε σίγουροι ότι και τα υπόλοιπα δόγματα που περιγράφονται στο Πιστεύω είναι σωστά; Αφού τη σύνταξη τους την έκαναν οι μαθητές των μαθητών των μαθητών των Μαθητών του Κυρίου! Και βέβαια αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν τη διάκριση να καταλάβουν ποια βιβλία ανήκουν στον κανόνα της Καινής Διαθήκης ένα απλό αλλά τόσο σημαντικό πράγμα που παρέδωσε ο Ίδιος ο Ιησούς στους δασκάλους των δασκάλων τους δεν είχαν τη διάκριση να το καταλάβουν;

Μαζεύτηκαν 300 και πλέον πατέρες από όλη τη χριστιανική οικουμένη οι περισσότεροι βασανισμένοι και ακρωτηριασμένοι για τη μαρτυρία τους για το Χριστό για να αποφασίσουν ομόφωνα τη αλλοίωση της πίστης για την οποία τόσο υπέφεραν;

• Έχουμε ποτέ σκεφτεί ότι οι πατέρες εκτός από την προφορική παράδοση είχαν και χειρόγραφα πάνω στα οποία βασίστηκαν και προέρχονταν από αγίους του πρώτου και του δευτέρου αιώνα;

Απλά όταν προσπαθεί κάποιος να εξηγήσει τα τότε δεδομένα με αυτά που βιώνει σήμερα τότε σίγουρα θα βγάλει λάθος αποτελέσματα. Αν θεωρεί ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα:

1) να βρίσκει 20 που να συμφωνούν με αυτόν και να ανοίγει δική του συνάθροιση.

2) να χειρίζεται το Λόγo του Θεού - τον Ιδιο το Χριστο δηλαδή κατά το δοκούν.

3) να χρησιμοποιεί αυτή τη μάχαιρα για να διαιρεί το Σώμα του Χριστού αντί να τη στρέψει μέσα του για να βρει τις αμαρτίες του.

4) να θεωρεί τον εαυτό του ερμηνευτικό κέντρο της Γραφής και τους άλλους κατώτερους, τόσο κατώτερους μάλιστα που να μην τους ανέχεται με αποτέλεσμα να «ανοίγει δικιά του εκκλησία» (γνωστό και χιλιοειπωμένο τσιτάτο).

5) να εξηγεί τους πρώτους αιώνες της εκκλησιαστικης ιστορίας σύμφωνα με τα δικά του πολιτιστικά στοιχεία.

6) να μην υπακούει και να υποτάσσεται στους πρεσβυτέρους, αυτούς που θα δώσουν λόγο για την ψυχή του αλλά να επαναστατεί όποτε θεωρεί ότι κάτι δεν του αρέσει, τότε έχει κάθε δικαίωμα να απορρίπτει την παραδομένη ερμηνεία των γραφών.

Η πρώτη Εκκλησία είχε το Χριστό στη σωστή θέση όπως και τώρα. Εύχομαι να μπορέσουν όσοι ενδιαφέρονται να ψάξουν στις σωστές πηγές να βρουν απαντήσεις και όχι εκεί που θεωρούν ότι θα δικαιώσουν τις τωρινές επιλογές τους. Για να αλλάξει κάτι στη ζωή σου πρέπει να αλλάξεις κάτι στη ζωή σου. Αν αναγνωρίζει κάποιος τον εαυτό του στα παραπάνω και θέλει πραγματικά να ξεφύγει από αυτές τις καταστάσεις πρέπει να ζητήσει θεραπεία. Όχι με ευχολόγια και διακηρύξεις άλλα με άμεσα μέτρα. Αν ο χώρος που βρίσκεται ο καθένας δεν τον καλύπτει στον τομέα της θεραπείας του εαυτού του τότε τι αξία έχει αυτός ο χώρος;

Βέβαια έχουν δέσει τους ανθρώπους ρίχνοντας τους ενοχές ότι αυτοί φταίνε για αυτά που τους συμβαίνουν, για να καλύψουν την ανικανότητα τους να οδηγήσουν κάποιον σωστά σε Αυτόν που θεραπεύει. Όταν όμως κάποιος βρει το νοσοκομείο που θα θεραπεύσει την ασθένεια του θα κάτσει να κοιτάει αυτά που το μυαλό του δεν μπορεί να του εξηγήσει ή θα παραδεχθεί ότι εκεί πάρα τις ατέλειες συντελείται θεραπευτικό έργο, και θα παραδεχτεί τους θεραπευτές και τους δασκάλους τους;

Αν κάποιος θέλει πραγματικά να θεραπευτεί, θα προσευχηθεί στο θεό και θα δοκιμάσει τα πάντα ακόμα και αυτά που οι άλλοι του λένε ότι δεν δουλεύουν.

http://anakalypsi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_11.html